روایات

‌⌛اگر در ماه مبارک رمضان شیاطین در غل و
زنجیرند، پس چرا مرتکب گناه می‎شویم؟

 

⇩⇦رمضان ماه میهمانی خداست. صاحب این ماه هدیه می دهد به میهمانان خو به اندازه توقعشان و باید گفت گران‎بهاترین هدیه‎ای غیر از  ماه رمضان با ویژگی های منحصر به فرد آن، در هیچ زمان دیگری قابل دسترس نیست، هدیه‎است با نام «خودشناسی».

اگر رمضان و ویژگی ها و برکاتش نباشد،  هیچ گاه نمی توانیم بدانیم کیستیم و در کجای این دنیا ایستاده ایم.

توضیح اینکه در احادث آمده‎است یکی از ویژگی رمضان المبارک در زنجیر بودن شیاطین است؛ یعنی بزرگان شیاطین دست بسته هستند و ناتوان از به کار بردن حیله های مختلف برای انحراف انسان‎ها.

حال این مسئله  پیش می‎آید که وقتی به خود و احوالمان در این ماه عزیز نگاه می کنیم متاسفانه در می‎یابیم گناهانمان تفاوت چندانی با گذشته نداشته‎است و اگر هم مقداری از آن کاسته‎ایم بیشتر به سبب ناتوانی روزه‎داری است نه عدم تمایل به گناه. 

بنابراین به این نتیجه می‎رسیم که  تمام آن چه پیش از این می کرده‎ایم ناشی از سرکشی نفس ما بوده نه از شیطان که شیطان در بند است و ما هنوز گناهکار.

پس شیطان در مواجهه با ما زحمتی ندارد د زیرا وقتی می‎بیند  چشم بسته مسیر گناه را بدون کوچک‎ترین اشتباهی می‎دویم و او  کناری می‎نشیند تشویقمان  می‎کند.

این ها همه را رمضان، ماه مهمانی خدا، ماه بسته بودن دستان شیطان به ما می‎آموزد و به ما نشان می‎دهد که این نفس ماست که مشکل دارد و می‎رود به  سمت گناه و لذت بردن از آن.
پس چرا برای راحتی خود، شیطان را مقصر گناهان خود می دانیم؟!!! 

↯↯↯↯مقصر اصلی خود ما و نفس ماست.↯↯↯↯

✍روزهای آسمانی رمضان آغاز شده‎است و اسباب خودشناسی هرکدام از ما فراهم گشته تا بدانیم چه میزان در بند نفس هستیم و چه میزان بنده شیطان. 

امید است رمضان امسال توفیر داشته‎باشد برای همه ما  با سالهای گذشته تفاوتی به وسعت به  زمین تا آسمان هدیه‎اش توشه‎ای باشد با نام خودشناسی و مبارزه با نفس
ان‎اشاءالله

♥اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِیَامِی فِیهِ صِیَامَ الصَّائِمِینَ وَ قِیَامِی فِیهِ قِیَامَ الْقَائِمِینَ وَ نَبِّهْنِی فِیهِ عَنْ نَوْمَةِ الْغَافِلِینَ وَ هَبْ لِی جُرْمِی فِیهِ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ وَ اعْفُ عَنِّی یَا عَافِیا عَنِ الْمُجْرِمِین‌♥
َ
♥خدایا! در این روز روزه‌ام را چون روزه‌داران حقیقی و عبادتم را چون عبادت پرستندگان واقعی قرار ده. در این روز از خواب غفلت بیدارم کن و گناهانم را ببخش ای پروردگار جهانیان و از من در گذر ای آن که آمرزنده گنهکارانی!♥

پی نوشت 1: 
امام رضا علیه‎السلام می‎فرمایند:
أنّ رجلاً کان فی بنی اسرائیل عبدالله تبارک و تعالی أربعین سنةٍ فلم یُقبل منه فقال لنفسی ما أتیتُ ألاّ منک و لا أکدبتُ إلاّ لک فأوحی اللهُ تبارک و تعالی ذمّک نفسک أفضل مِن عبادة أربعین سنةٍ.(1)
مردی در میان بنی اسرائیل چهل سال خدا را عبادت کرد ولی از او پذیرفته نشد.
او به نفس خود خطاب کرد و گفت: این توئی که موجب انحطاط أعمال من شدی،از سوی خداوند بدو خطاب شد که این مذمت از چهل سال عبادت تو برتر است.
پی نوشت2:
لحن تلخ نوشتار را عذرخواهم که گاهی تلخی زبان باعث بیداری است....


1-سفینة البحار، ج 2، 253.