حدیث

عدة الداعى روى غن زبور داود علیه السّلام‏

یقول اللّه تعالى‏

یابن ادم تسألنى و امنعک لعلمى بما ینفعک ثم تلح على بالمسالة فاعطیک ما سألت فتستعین به على معصیتى فاهم بهتک سترک فتدعونى فاستر علیک، فکم من جمیل اصنع معک و کم من قبیح تصنع معى، یوشک ان اغضب علیک غضبة لا ارضى بعدها ابداً.

اى فرزند آدم حاجت از من مى‏طلبى ولى من بر آورده نمى‏کنم، چرا که به منافع تو آگاهم (و مى‏دانم این را که از من مى‏خواهى ضرر بتو مى‏زند) سپس تو نسبت به خواسته‏ات اصرار مى‏کنى، در نتیجه آنچه که مى‏خواهى به تو مى‏دهم. آنگاه از همان داده‏هایم بر معصیت و گناه کمک مى‏جوئى. پس اراده مى‏کنم که آبروى تو را بریزم. و تو دست به دعا بلند مى‏کنى. و من آبروى تو را حفظ مى‏کنم. چقدر با تو با خوبى بر خورد کنم و تو چقدر با بدى و زشتى با من معامله مى‏کنى.

نزدیک است نسبت به تو به گونه‏ئى خشمگین شوم که بعد از آن هیچگاه راضى نگردم